τρυσσός

-ή, -όν, τ. ουδ. και τρυσόν, Α

(κυρίως το ουδ.) τρυσσόν και τρυσόν

(κατά τον Ησύχ.) «νοσερόν, λεπτόν, ἀσθενές».

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρύω «καταπονώ, βασανίζω» + επίθημα -σός (πρβλ. βλαι-σός)].